Miejski Szpital Zespolony w Olsztynie

Każdemu zabiegowi medycznemu towarzyszy pewien stopień ryzyka. Ryzyko to zależy od wielu czynników, m.in. stanu chorego/chorej i ich umiejętności współpracy z personelem, towarzyszących schorzeń, a także doświadczenia i wyszkolenia zespołu medycznego. Zawsze staramy się ograniczyć do minimum ryzyko związanie ze znieczuleniem, mimo to mogą wystąpić działania niepożądane i/lub powikłania. Przed uzyskaniem Pani świadomej zgody na wykonanie znieczulenia ZO, mamy obowiązek zapoznać Panią z poniższymi informacjami.

Działania niepożądane to niezamierzone i niespodziewane zdarzenia, które występują w trakcie leczenia. Nie stanowią one istotnego zagrożenia dla zdrowia i w krótkim czasie ustępują bez leczenia. Nie wydłużają czasu pobytu w szpitalu. Oto przykładowe zdarzenia niepożądane związane ze znieczuleniem zewnątrzoponowym:
• Krwiak podskórny i/lub stan zapalny w miejscu wkłucia do żyły na przedramieniu (kroplówka),
• Przejściowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
• Zaczerwienienie skóry, wysypka, świąd – reakcja alergiczna na stosowane leki,
• Przemijające uczucie drętwienia nóg – wynika z mechanizmu działania leków znieczulenia miejscowego,
• Częstsze stosowanie próżniociągu i/lub kleszczy (tzw. instrumentalne ukończenie porodu).

Powikłania to bardzo rzadko występujące zdarzenia, które negatywnie wpływają na stan pacjenta i zazwyczaj wydłużają jego pobyt w szpitalu.
Przykładowe powikłania związane ze znieczuleniem zewnątrzoponowym:

• Bóle głowy – związane z podrażnieniem lub nakłuciem struktur ograniczających przestrzeń zewnątrzoponową,
• Powikłania neurologiczne – mogą objawiać się przedłużającymi się zaburzeniami czucia, osłabieniem obu kończyn dolnych lub ich porażeniem. Przy prawidłowej technice wykonania i przestrzeganiu przeciwwskazań do wykonania znieczulenia ZO, powikłania te występują wyjątkowo rzadko.
• Ropień przestrzeni zewnątrzoponowej (1 na 500 000 znieczuleń ZO u pacjentek położniczych)
• Krwiak przestrzeni zewnątrzoponowej (1 na 150 000 znieczuleń ZO)
• Zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych,
• Nagłe zatrzymanie krążenia (pracy serca), w którego następstwie może dojść do uszkodzenia mózgu lub śmierci.

Znieczulenie zewnątrzoponowe jest ostatnim etapem łagodzeniu bólu u kobiety rodzącej – jest metodą najskuteczniejszą, ale jednocześnie obarczoną ryzykiem powikłań. Oznacza to, że wcześniej powinny być zastosowane na sali porodowej wszystkie inne – prostsze i bezpieczniejsze – dostępne metody łagodzenia bólu porodowego.

Uwagi i środki ostrożności

Po wykonaniu znieczulenia wolno pacjentce wstawać z łóżka tylko w obecności pielęgniarki, położnej lub lekarza i po uzyskaniu ich zgody.
Pacjentki, u których doszło do nakłucia struktur ograniczających przestrzeń zewnątrzoponową, powinny przez minimum 6 godzin pozostawać w łóżku w pozycji leżącej, unikając podnoszenia głowy z poduszki (można układać się na boku). Nie zastosowanie się do tego zalecenia może spowodować wystąpienie uporczywego bólu głowy.
W przypadku decyzji o ukończeniu porodu drogą ciecia cesarskiego może być konieczna zmiana metody znieczulenia na znieczulenie ogólne lub podpajęczynówkowe.